-
1 powalić
глаг.• валить• валиться• возложить• выбрасывать• заложить• падать• повалить• положить• постелить• постлать• уложить* * *powal|ić\powalićony сов. 1. повалить, свалить; опрокинуть;\powalić drzewo свалить дерево;
\powalić kogoś na ziemię повалить кого-л. на землю;2. сразить; \powalić celnym strzałem сразить метким выстрелом+1. obalić, przewrócić
* * *powalony сов.1) повали́ть, свали́ть; опроки́нутьpowalić drzewo — свали́ть де́рево
powalić kogoś na ziemię — повали́ть кого́-л. на зе́млю
2) срази́тьpowalić celnym strzałem — срази́ть ме́тким вы́стрелом
Syn:obalić, przewrócić 1) -
2 obal|ić
pf — obal|ać impf Ⅰ vt 1. (powalić na ziemię) to knock down, to fell- obalić maszt to knock down a mast- obalił przeciwnika jedną ręką he knocked down his opponent with one hand- obalone drzewa felled trees2. (unieważnić) to invalidate- obalić mit/pogląd to debunk a myth/belief- obalić niewolnictwo to abolish slavery- obalić oskarżenie/zarzuty to refute the accusation/charges- obalić teorię/twierdzenie to invalidate a theory/theorem- obalić testament to void a. nullify sb’s will, to declare sb’s will null and void- obalić wyrok to quash a. revoke a sentence3. (pozbawić władzy) to overthrow- obalić monarchię/rząd/tron/ustrój to overthrow the monarchy/government/throne/political system- lud obalił władcę the people overthrew the ruler4. pot. (wypić alkohol) to knock back pot.- obalać butelkę wódki to knock back a bottle of vodkaⅡ obalić się — obalać się (przewrócić się) to fall over- obalił się na ziemię he fell to the groundThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obal|ić
-
3 strecken
1. vt2. vr, sichzu Boden strécken — powalić na ziemię
-
4 niederschlagen
nieder|schlagenI. vtII. vr1) ( Niederschlag bilden) Dampf: skraplać [ perf skroplić] się, Substanz: osadzać [ perf osadzić] sięsich in etw ( dat) \niederschlagen znaleźć wyraz w czymś -
5 powal|ić
pf — powal|ać1 impf Ⅰ vt 1. (przewrócić) [osoba, wiatr] to fell [osobę, drzewo]- powalić kogoś na ziemię jednym ciosem to fell sb with a single blow- powalić kogoś na kolana to bring sb to their knees także przen.- drzewa powalone przez wichurę the wind-felled trees2. (zabić) to bring [sth] down [łosia, dzika, niedźwiedzia] 3. [choroba] to strike [sb] down- powaliła go grypa he was struck down by (the) fluⅡ powalić się — powalać się pot. [osoba, drzewo] to fall- powalił się na podłogę bez czucia he fell senseless on the floorThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > powal|ić
-
6 floor
[flɔː(r)] 1. n( of room) podłoga f; ( storey) piętro nt; (of sea, valley) dno nt; ( for dancing) parkiet m; ( fig) ( at meeting) prawo nt głosu2. vt (US first floor) (US second floor)to have/take the floor — mieć/zabierać (zabrać perf) głos
* * *[flo:] 1. noun1) (the surface in a room etc on which one stands or walks.) podłoga2) (all the rooms on the same level in a building: My office is on the third floor.) piętro2. verb1) (to make or cover a floor: We've floored the kitchen with plastic tiles.) pokryć, wyłożyć2) (to knock down: He floored him with a powerful blow.) powalić•- - floored
- floorboard
- flooring -
7 knock
[nɔk] 1. vt( strike) uderzać (uderzyć perf); hole wybijać (wybić perf); ( inf) ( criticize) najeżdżać (najechać perf) na +acc (inf)to knock sb to the ground — powalić ( perf) kogoś na ziemię
to knock a nail into sth — wbijać (wbić perf) gwóźdź w coś
to knock some sense into sb — wbić ( perf) komuś trochę rozumu do głowy
Phrasal Verbs:2. vi 3. n(blow, bump) uderzenie nt; ( on door) pukanie nt, stukanie nt* * *[nok] 1. verb1) (to make a sharp noise by hitting or tapping, especially on a door etc to attract attention: Just then, someone knocked at the door.) pukać2) (to cause to move, especially to fall, by hitting (often accidentally): She knocked a vase on to the floor while she was dusting.) strącić3) (to put into a certain state or position by hitting: He knocked the other man senseless.) powalić4) ((often with against, on) to strike against or bump into: She knocked against the table and spilt his cup of coffee; I knocked my head on the car door.) zahaczyć, uderzyć2. noun1) (an act of knocking or striking: She gave two knocks on the door; He had a nasty bruise from a knock he had received playing football.) uderzenie2) (the sound made by a knock, especially on a door etc: Suddenly they heard a loud knock.) stuknięcie, pukanie•- knocker- knock-kneed
- knock about/around
- knock back
- knock down
- knock off
- knock out
- knock over
- knock up
- get knocked up -
8 niederschlagen
* vtzwalić na ziemię, powalić; ( senken) spuszczać -
9 rzu|cić
impf — rzu|cać pf Ⅰ vt 1. (cisnąć) to throw- rzucić coś a. czymś to throw sth- rzucić w kogoś kamieniem to throw a stone at sb- rzucić coś w kąt to throw sth aside- rzucić komuś koniec liny to throw sb one end of a rope- rzucić sieci to cast the nets- rzucić kotwicę to drop a. cast anchor- rzucić broń to drop one’s weapons- rzuć broń! drop the gun!- rzucić monetą to toss a coin- rzucić monetą, kto pójdzie to toss up who should go- rzućmy monetą let’s toss for it2. (powalić) [cios, wybuch, osoba] to throw- rzucić przeciwnika na deski to throw one’s opponent to the ground- wichura rzuciła nim o ścianę the wind threw him against the wall- zahamował tak ostro, że aż go rzuciło na szybę he braked so abruptly that he was thrown against the windscreen3. (poruszyć gwałtownie) [osoba, zwierzę] to toss- rzucać głową/ramionami to toss one’s head/arms- konie rzucały łbami the horses were tossing their heads4. (potrząsnąć) [wiatr] to toss [łódką]- fale rzucały statkiem waves tossed the ship about- samolotem rzucało the plane was tossed about- samochód rzucał na wybojach the car bumped over the rutted road- rzucały nim drgawki he was shaken by convulsions5. (wysłać) to send [wojska, piechotę]- rzucić oddziały do natarcia to send the troops into battle- rzucić na rynek nowy produkt to launch a new product- do sklepu rzucili masło/mięso pot. there’s some butter/meat at the grocery6. (emitować) [lampa, drzewo] to cast, to throw [światło, cień]- latarnia rzucała krąg światła na chodnik the street lamp cast a ring of light on the pavement- rzucić nowe światło na coś przen. [dowód, odkrycie] to shed new light on sth7. (wyświetlić, namalować, opisać) [osoba] to throw [obraz]- rzucić obraz na ścianę/ekran to throw an image onto a wall/screen- rzucić coś na papier to put sth on paper- ciemny wzór rzucony na białe tło a dark pattern against a white background8. (skierować) to cast [czar, zaklęcie, oskarżenie]; to throw, to cast [spojrzenie, uśmiech]- rzucić na kogoś urok to cast a spell on sb- rzucić komuś wyzwanie to throw down the gauntlet to sb- rzucić komuś spojrzenie pełne nienawiści to throw sb a look of hatred- rzucić na coś okiem to have a look at sth- rzucić na kogoś podejrzenie to cast suspicion on sb9. (powiedzieć) rzucić rozkaz/pytanie to order/to ask a question- rzucać uwagi to make remarks- rzucić przekleństwo to curse- rzucić komuś w twarz obelgę to throw an insult at sb- rzucić myśl a. pomysł, żeby… to come up with an idea to…- rzucić hasło do odmarszu to give an order to depart- rzucić hasło odnowy moralnej to call for moral revival- „zobaczysz, że mam rację” – rzucił na odchodnym ‘you’ll see I was right,’ was his parting shot10. (zbudować) to throw- rzucić most przez rzekę to throw a bridge over a river11. (zdecydować o miejscu pobytu) los rzucił go do Francji he found himself in France 12. pot. (porzucić) to leave; to dump pot. [żonę, męża]- chłopak ją rzucił her boyfriend dumped her- rzucił ją dla młodszej he left her for a younger woman13. (zrezygnować) to give [sth] up [palenie, pracę]- rzucić szkołę to give up a. quit school- rzucić wszystko w diabły pot. to let it all go to hell- rzucił wszystko i wyjechał he dropped everything and left- rzucił wszystko i wybiegł z domu he dropped everything and ran outsideⅡ rzucić się — rzucać się 1. (skoczyć, paść) to throw oneself- rzucić się w przepaść/z okna to throw oneself off a rock/out of a window- rzucić się pod pociąg to throw oneself in front of a train- rzucić się na ziemię/łóżko to throw oneself on the ground/bed2. (pobiec) to rush; (skoczyć) to lunge- rzucić się do drzwi to rush towards the door- rzucić się do przodu to lunge forward- rzucić się do ucieczki to dart away- rzucić się w pościg za kimś to dart after sb- rzucić się komuś na ratunek to rush to sb’s rescue3. (zaatakować) rzucić się na kogoś to throw oneself at sb- rzucić się na kogoś z nożem to lunge at sb with a knife- rzucił się na niego pies he was attacked by a dog4. (zabrać się z zapałem) to throw oneself- rzucić się w wir pracy to throw oneself into work- rzucił się na jedzenie he attacked the food ravenously- rzucać się na książki to read voraciously- rzucić się robić coś to rush to do sth- wszyscy rzucili się kupować maski gazowe people rushed to buy gas masks5. (miotać się) to thrash about; (we śnie) to toss about- rzucać się przez sen to toss about in one’s sleep- ryba rzucała się na piasku the fish was thrashing about on the sand6. (obruszyć się) to bridle- rzucił się na to oskarżenie he bridled at the accusation7. pot. (wdać się) [infekcja, zakażenie] to set in- rzuciła się gangrena gangrene set in- rzuciło jej się na płuca/nerki her lungs/kidneys were affected- na mózg a. rozum mu się rzuciło it made him crazy8. pot. (wydać pieniądze) to lash out pot.- rzucił się i kupił jej złoty pierścionek he lashed out and bought her a gold ringⅢ rzucać się pot. (wykłócać się) to argue; (sprawiać kłopot) to cause trouble■ rzucać mięsem pot. to hurl abuse- rzucać się w oczy to be conspicuous, to stick out- od razu rzucało się w oczy, że… it was clearly visible that…- rzuciło mi się w oczy, że… I noticed that…- rzucający/nierzucający się w oczy conspicuous/inconspicuousThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rzu|cić
-
10 wal|ić2
impf Ⅰ vt 1. (przewracać) [wichura, podmuch] to blow down a. over ⇒ powalić 2. (burzyć) [robotnicy, spychacz] to pull down [dom, mur] ⇒ zwalić Ⅱ vi pot. 1. (obficie, intensywnie) [śnieg, deszcz, grad] to pelt down; [deszcz, słońce] to beat down; [światło, blask] to glare; (gwałtownie, głośno) [deszcz, ulewa] to belt down- reflektor walił po oczach the spotlight glared straight into the eyes- żar walił z nieba/od pieca the heat from the sky/oven was intense2. (wydobywać się) [woda, krew] to gush (out); [ciecz, dym] to pour out; [dym, para] to billow; [zapach, smród] to come- doliną walą spienione potoki foamy streams are rushing down the valley3. (przemieszczać się) [ludzie, tłum] to flock; (w panice) to stampede- tłumy walą tysiącami, aby obejrzeć film people are flocking in their thousands to see the film- przerażeni widzowie walili do wyjścia horrified spectators stampeded for the exit- wal teraz prosto do domu now make straight for home4. (mocno bić) [serce, puls, tętno] to race, to thump- waliło mu w skroniach he felt a drumming in his temples5. wulg. to bang wulg. [dziewczynę] Ⅲ walić się 1. (rozpadać się) [dom, mur, kolumna] to crumble; [budowla, szopa, płot] to fall apart; [budynek, most, ściana] to fall down ⇒ zawalić się 2. przen. [system, układ, związek, organizacja] to fall apart, to crumble; [plan, projekt, kariera] to fail; [rząd, władza, gospodarka] to collapse, to fall down- po śmierci żony czuł, że cały świat/wszystko się wali on his wife’s death he felt his world/everything was falling apart ⇒ zawalić się3. pot. (spadać) [sufit, dach] to collapse; [dachówki, kamienie, stos przedmiotów] to fall down; [osoba] to tumble- samolot/gałąź wali się na ziemię an aeroplane/a branch is falling (down) to the ground ⇒ zwalić się4. pot., przen. (przytłaczać) [obowiązki, odpowiedzialność] to fall (na kogoś on a. to sb); [nieszczęścia, kłopoty] to beset vt- na nas/firmę walą się same trudności we are/the company is beset with difficulties ⇒ zwalić się5. wulg. (odbywać stosunek seksualny) to tumble vt pot. (z kimś sb); [para] to screw wulg.■ choćby się waliło, paliło a. choćby się góry i mury waliły a. choćby świat się walił come hell or high water, come what may- walić kogoś z nóg (szokować) [wiadomość, słowa, wydarzenie] to devastate sb, to be a devastating blow to sb; (osłabiać) [choroba, zmęczenie, upał] to exhaust sb- głód walił uchodźców z nóg refugees were collapsing from hungerThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wal|ić2
-
11 zwal|ić
pf — zwal|ać impf Ⅰ vt 1. (zburzyć) [osoba] to pull down, to knock down [budynek, mur, ścianę]; (powalić) [wichura, podmuch wiatru] to blow [sth] down a. over [drzewo, płot, namiot]; [piorun, bomba] to strike, to hit [komin, drzewo] 2. (przewrócić) [osoba, zwierzę] to knock- zwalić kogoś/coś na ziemię to knock sb/sth to the ground- zwalić kogoś ze schodów to push a. knock sb down the stairs3. (zrzucić na jedno miejsce) to dump [śmieci, makulaturę]; to pile [książki, zakupy]; 4. pot. (obarczyć) to shift [winę, odpowiedzialność] (na kogoś onto sb); to load przen.; to burden (coś na kogoś sb with sth)- zwalić/zwalać na kogoś obowiązki to load sb (down) with responsibilitiesⅡ zwalić się — zwalać się 1. (przewrócić się) [drzewo, ściana, most] to fall a. come down; (spaść) [samolot] to come down 2. pot. [osoba] (upaść) to fall down; (paść ze zmęczenia, słabości) to collapse- zwalić się ze schodów to fall down the stairs- zwalić się z konia/roweru to fall off a horse/bicycle- zwalił się na łóżko he collapsed on the bed pot.3. pot. (pojawić się) zwaliło się na nas za dużo pracy we’re up to our ears with work- wkrótce zwalą się na nas nowe zmartwienia there are plenty of other problems on the way pot.4. pot. (zgromadzić się) [tłumy, turyści] to descend (na kogoś/coś (up)on sb/sth); to flock- publiczność zwaliła się tłumnie na wystawę the public flocked to see the exhibition- co roku do nadmorskich kurortów zwalają się tysiące gości every year thousands of visitors descend on the seaside resortsThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zwal|ić
-
12 Boden
Boden m ( Bodens; Böden) ( Erde) ziemia; AGR a gleba, grunt; ( Meeres-, Gefäßboden) dno; ( Dachboden) strych; ( Fußboden) podłoga; fig grunt;jemanden zu Boden schlagen powalić pf na ziemię;zu Boden gehen Boxer zostać pf znokautowanym;fig den Boden unter den Füßen verlieren <s>tracić grunt pod nogami;an Boden gewinnen zyskiwać na znaczeniu;an Boden verlieren tracić na znaczeniu;aus dem Boden stampfen ( bauen) wybudować pf w zawrotnym tępie;aus dem Boden schießen rosnąć jak grzyby po deszczu -
13 niederwerfen
vr sich niederwerfen padać < paść> na ziemię -
14 schlagen
schlagen ( schlägt, schlug, geschlagen) vt uderzać <- rzyć> ( ins Gesicht w twarz, po twarzy); (prügeln) <po>bić, fam. <po>tłuc; fig Rekord, Gegner <po>bić; Takt, Stunden, Loch wybi(ja)ć; Brücke przerzucać <- cić>; Wunde zada(wa)ć; Sahne ubi(ja)ć; Bäume ścinać < ściąć>; Pauke bić w (A);jemandem etwas aus der Hand schlagen wytrącić pf k-u z ręki (A);einen Nagel in die Wand schlagen wbi(ja)ć gwóźdź w ścianę;die Hände vors Gesicht schlagen ukryć pf twarz w dłoniach;jemanden zu Boden schlagen powalić pf k-o na ziemię (jednym) uderzeniem;unpers es hat zwölf (Uhr) geschlagen wybiła dwunasta (godzina); vi ( hauen) uderzać <- rzyć>, bić ( mit der Faust auf etwas pięścią w [A] oder po [L]);vr sich mit jemandem (um etwas) schlagen <po>bić się z kimś (o A);sich tapfer schlagen fig dzielnie się spis(yw)ać -
15 strecken
-
16 reißen
rei ßen ['raɪsən] <riss, gerissen>I. vi1) (weg\reißen)jdm etw aus den Händen \reißen wyrywać [ perf wyrwać] komuś coś z rąk2) (hinein\reißen)er hat mir ein Loch in die Hose gerissen ( dat) [on] zrobił mi dziurę w spodniach3) ( aus dem Kontext lösen)aus dem Zusammenhang gerissen wyrwany z kontekstu4) (weg\reißen)jdn zu Boden \reißen powalić kogoś na ziemięjdn [mit sich] in den Abgrund \reißen pociągnąć kogoś [za sobą] w przepaśćer riss den Wagen nach links gwałtownie skręcił w lewo5) (unversehens heraus\reißen)jdn aus seinen Gedanken/aus dem Schlaf \reißen wyrwać kogoś z zamyślenia/ze snu6) ( gewaltsam übernehmen)7) ( zerstören) -
17 zwingen
zwingen ['ʦ̑vɪŋən] <zwang, gezwungen>I. vt1) ( nötigen)jdn \zwingen [etw zu tun] zmuszać [ perf zmusić] kogoś [do robienia czegoś]2) (geh: drängen)seinen Gegner zu Boden \zwingen powalić swego przeciwnika na ziemięII. vrsich zu einer Arbeit \zwingen ( sich überwinden) przemóc się do wykonania jakiejś pracy
См. также в других словарях:
powalić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} przewrócić się ciężko, bezwładnie, całym swym ciężarem; zwalić się, runąć, gruchnąć (zwykle o czymś wysokim) : {{/stl 7}}{{stl 10}}W czasie burzy maszt powalił się na pokład. Stracił przytomność i powalił się bezwładnie na… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
powalić — dk VIa, powalićlę, powalićlisz, powalićwal, powalićlił, powalićlony rzad. powalać ndk I, powalićam, powalićasz, powalićają, powalićaj, powalićał, powalićany 1. «przewrócić kogoś lub coś, spowodować czyjś upadek; zwalić z nóg, obalić» Powalić… … Słownik języka polskiego
zwalić — dk VIa, zwalićlę, zwalićlisz, zwal, zwalićlił, zwalićlony zwalać ndk I, zwalićam, zwalićasz, zwalićają, zwalićaj, zwalićał, zwalićany 1. «waląc, rzucając, zgromadzić coś w jednym miejscu, zsypać razem, bezładnie; zrzucić z góry na dół» Zwalić… … Słownik języka polskiego
obalać — ndk I, obalaćam, obalaćasz, obalaćają, obalaćaj, obalaćał, obalaćany obalić dk VIa, obalaćlę, obalaćlisz, obal, obalaćlił, obalaćlony, częściej dk «silnym uderzeniem wytrącić kogoś lub coś z pozycji pionowej, spowodować upadek, przewrócić siłą;… … Słownik języka polskiego
